پتروگرافي، چينه شناسي و ژئوشيمي مجموعه افيوليتي كرمانشاه

پتروگرافي، چينه شناسي و ژئوشيمي مجموعه افيوليتي كرمانشاه

 

 

خلاصه مقاله:

در شمال كرمانشاه، بين سنقر و مريوان و منطبق بر زون زاگرس خرد شده، توالي نسبتا پيوسته اي از سنگهاي افيوليتي با امتداد شمال غرب – جنوب شرق رخنمون دارند. چند توده نفوذي متعلق به ائوسن فوقاني به داخل و يا در كنار اين مجموعه تزريق شده و سنگهاي درونگير خود را تحت تاثير قرار داده اند.
سنگهاي اين مجموعه افيوليتي شامل پريدوتيت، سرپانتينيت ، گابرو، دايكها و گدازه هاي كم وبيش تجزيه شده همراه با رسوبات دريايي؛ آهكهاي سليسي، راديولاريت ورسوبات رس دار غني از آهن بين چينه اي با گدازه ها است. چينه بندي اين مجموعه افيوليتي هر چند به شدت تكتونيزه، با توالي رخساره هاي سنگ شناسي پوسته اقيانوسي شباهت دارد. با توجه به سن راديومتري ديابازهاي ناحيه صحنه (77/6 تا 85/2 ميليون سال) واقع در جنوب شرقي اين افيوليتها و همراهي آهكهاي كرتاسه بالايي با بازالتهاي حد بالايي مجموعه افيوليتي، سن رانده شدن گوه ها افيوليتي را تورونين – مايستريشتين مي دانيم.
بررسي هاي ژئوشيميايي نشان مي دهد كه دايكهاي دلريتي و گدازه هاي همراه اين مجموعه افيوليتي داراي تركيب توله ايتي، قليايي و تحولي است. به نظر مي رسد كه مجموعه افيوليتي كرمانشاه يك پوسته اقيانوسي كم وسعت با نرخ كم گسترش بوده و يا اينكه بخشي از پوسته ايانوسي مجاور حاشيه غير فعال پليت عربي بوده باشد. حجم كم پريدوتيت و گابرو پوسته اقيانوسي نشانه اين است كه بخش 1و2 و كمي از بخش 3 پوسته اقيانوسي بر روي قاره فرا رانده شده اند.

 

اصل مقاله